“Sana Dün Bir Tepeden Baktım” Diyemem İstanbul…

”Sana Dün Bir Tepeden Baktım” Diyemem İstanbul

Sana dün bir tepeden baktım 

diyemezdim İstanbul’a

Hep içimden baktım çünkü. 

İçimden ve derinden, 

martıların sahil kenarında yürümesinden, oltaların umutla direnişinden

Çingene çocuklarının yalınayak gezinişinden

Dosta, düşmana gülüşünden baktım.

Alt edemezdi göğü delenlerin heybeti

Süleymaniye’nin, Sultanahmet’in 

varken görkemi, varken maziden seslenişi,

Sana dün bir tepeden baktım 

diyemezdim İstanbul’a…

Hep içeriden ve derinden baktım çünkü…

Sessizlikte buldum onu gün doğarken

Ve vedasında güneşin kızıla çalan renginden

Nerede olursam olayım, yakamı tutuşundan, 

paçalarımı tutuşturuşundan baktım.

İstanbul’u sevgimle anlayıp sevgimle yaşadım.

Kabul ettim her şeyden önce varlığını

Üst üste gelişi günlerin ve bir çırpıda bitişi

tek yanıydı onun içinden çıkılamayan 

Ve esrarengiz olan ise her şeye rağmen

Kimsenin onu sütünü emen bir subyen olmaktan vazgeçmeyişiydi, benim de…

Sana dün bir tepeden baktım, diyemem İstanbul

Çünkü hep, hep derinden baktım ve içeriden…

07.01.2025 - Ârife Engin 🌿