İnsanlara aldırmadan, bakarken sonsuzluğa
Duyarken haykırışlarını uçsuz bucaksız evrenin
Hiç düşer mi akıldan dipsiz kuyu, dünya
Ufka açılmış yelkenler var ki derinlerde
Sahipsiz mektuplarını yollamış ölü bedenler
Kim kime kaldı, kim niye kaldı, nerede kaldı kim
Göremiyor, bilemiyoruz sadece kocaman bir his
Kıyıda köşede biriktirdik avuçlarımızdakini
En dokunaklı şarkılar çaldı, plaklarda geceleyin
Döndü dünya, aldırmadı kimse çocuklara
Hangi ucundan tutarsak tutalım hayatın
Ellerde kaldı, bir paçavra gibi yakarışlar
Nereye gidersek gidelim, bizimleydi
İflah olmaz, kural tanımaz tekinsiz aldanışlar
Biz kimiz, kiminleyiz, uzanır düşler suallere
Başka bir deyişle yarıda kalır işler fâni alemde
Dost eli, gıcırtısı kapının hissettirmez ki olanları
Var ile yok arasında gelip geçen zamanı
Unuttum, unuttuk, unuttular, unutturdular
Yarası vardı, yara bandı vardı, yaşamanın
Derdi tasası vardı elbet dönerken köşe başını
Kime sorsan biz vardı, insan bir hiç makamı
Düşene uzanıp, yolda kalana olurduk yol
Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol
Dedi, Hazreti Mevlana, kulaklara küpe oldu
Alemin incisini an be an taşır insan içinde
Ol dedi, vardı bildiği, bilinmeyenler selinde
Kim dedi ki insan suya düşse boğulur
Hak deryayı yaratmış, insanların bedenlerinde
Koş, konuş, sus, yürü, dinlen, dinle alabildiğine
Diyor ki rabbin, sen de varsın bu alemde ben de
Yüreği güzel yavrum emeğine sağlık
YanıtlaSilTeşekkür ederim babacım 🥰💙
Sil