Kimselere Söyleyemedim

Anne ben uykumdan uyandım bu gece ilk kez 

Anne uykum, kuşlar gibiydi..

Kanatları akan bir nehir idi sanki.

Bakışları kartal, yüreği serçe gibiydi

Sesi bülbülden, rengi güvercin beyazıydı.

Anne ben ilk kez bu gece uyuyabildim, biliyor musun ?

Niye diye sor bana anne!

Uykum, dünyada eşi benzeri olmayan bir çiçekti

Bir gelincikti uykum, kırmızı!

Uykumun, yaseminler gibiydi kokusu...

Ve uykum inceydi, narindi, papatyalar gibi...

Anne, ben uykumu kimselere söyleyemedim.

Olur ya, kaçar gider ellerimden, kanatlarını kırarlar...

Olur ya, dalından koparırlar...

Ben mi ?

Ben uykumun kanatlarını okşadım.

Ben uykuma hiç kıyar mıyım, anne ?

Anne benim uykum, yaşam gibiydi.

Yerdeyken narin bir çiçek, 

gökteyken özgür bir kuş.

Yaşamı dalından koparmasınlar anne

Kanadını kırmasınlar yaşamın.

Uykumu elimden almasınlar.

29 Haziran 2022