SARKAÇ

Şairlerin yüreğiyle bakmak isterim dünyaya.
Bir şair olamasam da...
Sahi bir şair ne ister yaşamdan, yaşamaktan ?
Alaca vakit, karıştırır sokakları.
Gün sabaha döner.
Kibrit çöpü, alev almaz; utanır, suya koşarak.
Ilık bir sessizlikle kuşanır, kuşluk vakti.
Güneşin tepede olduğunu hissettiğim zaman,
sıcak bir dünya kaplar içimi.
Kamaşır gözlerim bakamam salıncaklara...
Değil midir hayat, dönüp gelen bir sarkaç ?
İkindileyin işte tam olarak bilirim kendimi.
Gökyüzü olabildiğine mavi.
Toparlanmış gidiyor gün, bir sahibi var belli.
Sarkacın ucunda gidip gelen hayat,
akşamı getirir mi sahi ?
Getirmiş işte bak!
Avuçlarımda kar topu gibi
Soğuk bir dünya kaplar içimi...
İşte güneşin ayrılık vakti.
Biliyoruz yarın tekrar gelecek, güneş.
Uyumadan ışıkları kapamayı unutma!
Güneşe hürmeten...

(5 Şubat 2022, seher vakti.)