Öğretmenliğimin İlk Senesinde, İlk Öğretmenler Günümde, İlk Öğretmenime...

Anne", belki mini mini bir bebekken "öğrendiğim" ilk kelimedir. Öğrenmek! Sonsuzluğa atılan düğümlerdir. Sonsuzluğu sımsıkı kavrar. Başımıza iyi, kötü ne gelirse öğrenmekten gelir. İlk öğrendiğim kelime "anne" İlk öğretmenim de bilakaydüşart annemdir. Yani mini mini bir iken başladığımız okullar, sınıfların sıralarında açtığımız defterler, defterlere yazdığımız yazılar, yazıları yazarken kalemleri tuttuğumuz minik ellerimiz, teneffüslerde nefes aldığımız koridorlar, gülüştüğümüz arkadaşlarımız ve elbette öğretmenlerimiz! Ve bütün eğitim-öğretim hayatımız, bütün bu gayret ve çaba, iki ile ikinin toplamının dört ettiği kadar somut, yani matematik kadar gerçek, efendim dalgalı denizi insan ruhuna benzetmek kadar soyut, yani edebiyat kadar sanatlıdır. Bize gerçek olanı tatlı tatlı anlatan, bizi hayal dünyasına taşıyan kahramanımız ise ilk öğretmenimizdir. Evet hepimizin ilk öğretmeni, annemizdir. 

( Çaktırmayın, hala öyle, hala öğretmenimdir.) 

Ben annemden öğrendim, bütün insanları sevmeyi ve insanları, insanlığı kıymetli bilip değer vermeyi. Ben annemden öğrendim, merhameti, şefkati. Yardım etmeyi annemden öğrendim. İyilik ne demek, iyi insan olmak ne demek annemden öğrendim. Ve hayatımda neler güzel ise buna anlam veren annemdir. Ve şimdi ben de annemin, sonsuzluğa düğüm atma çabasında olan, bu çaba için ilk senesini doldurmuş biricik kızıyım. Dileğim, duam, attığım ve atacağım düğümlerin sonsuzlukta güzel izler bırakması. Annem benim ilk öğretmenim. Bu sene benim öğretmenlikteki, bu yoldaki ilk senem. Öğrenmek, öğretmek güzeldi benim için, emek demekti bu yaşıma kadar. Anlatmayı, öğretmeyi hep sevdim. Çaktırmayın ben öğretmeyi de annemden öğrendim. Herkes gibi.

Bu yazı vesilesiyle, anneme sonsuz teşekkürler ederim. Emeğine paha biçemem.Öğretmek konusunda da eline su dökemem.