Kalp ile Dil

Gözlerinden tanınır insanların yokluğu, kalplerinin sevgiye olan hasreti ve sözlerinden bilinir insanların varlığı, seçtiği kelimelerin kainattaki yansımasından. Gözler kalbin aynasıdır, yalan nedir bilmez onlar. Sönükse, bir yerlerde bir eksik var demektir. Sevginin bir çeşidinde belki görülmeyen merhamette belki gösterilmeyen merhamette. Şefkatin yürekle temasında, insan bilir insanın kiymetini. Eksiklik şefkatte ise hiç el uzanmamış ise bir insana, nasıl kavrar insan el uzatmanın, yaraya merhem olmanın kadrini. Bilir mi hiç insan kucak açılmadıysa ona kucak açmanın kalpteki yerini. Sözlerinden tanınır insanlar. İki kulak bir dil verilmiş, iki dinlesin bir konuşsun diye. Heyhat kelimeler ya kalp onarıyor ya yürek deliyor. Ağızdan çıktıktan sonra bir harf dahi geri gelmiyor. Evvela samimiyet diye haykırıyor kalp, dil kılıfsız, kefensiz eşlik ediyor kalbe. Ardından tüm çaresizlikler biçare. Sözlerimin sonuna gelirken benden size bir hikâye.

Kalp ile dil bir gün yolculuğa çıkmış.

Yaya bir yolculukmuş.

Kalp genişçe adımlar atıyormuş, hızlıymış, heyecan doluymuş yolculukta. Bir an önce yolun sonuna varmak gerektiğini düşünüyormuş.

Dil mi ? Dil bir yandan kalple eş zamanlı yürümek istiyor, kalbin adımlarının sesini dinlemek istiyormuş. Bir yandan da kendi yapısı gereği birazcık yavaş ilerlemek istiyormuş. Kalbe yetişmeye çalışırken birazcık yorulmuş. Duraklamış. Sonra mı? Adı dil ya illa konuşacak. Kalbe biraz yavaş gitmesini, yavaş hissetmesini söylemiş. Kalp bunu kabul etmiş. Kalp ile dil, iki arkadaş el ele vermiş. Yolu birlikte alma kararına varmışlar. O gün, bugün bu yolculuğun adı, kalpte ve dilde birlik anlamıyla anılmış...

22 Eylül 2022